* شعر نیکی *
هر که نیکی کند در سیر آفاق
تمام خراباتش بکاهد زیر آوار
در آن بخشش و خداوندیست در کار
گیرم مستی برخیز و باش هوشیار
عیب مردم مگو ، دور از انسانیت مباش
که به جرم زبان ، شاید عیب تو هم گردد فاش
گویند آن ناظر عشقی که کشد بند نقابت
زان مرغ بهشتی که دهد دانه وآبت
بدان هرچه هست در دنیا همه فانیست
خواهی دید که خیر ونیکی همه باقیست
آنگه که بیازماید به هرچه داده مارا خدا
غیر بندگی کردن بر او نیست مارا روا
* پریسا ختائی *