دلم میسوزد برای دختری که دوست داشت…

باز باران،
با بهانه،
با نواهای فراوان
می‌خورد بر پشت شیشه

من در آن تاریکی شب
خیره مانده
پشت شیشه
سایه‌ها لرزان و ترسان

یادم آرد روز باران:
رفتی از پیشم چه غمگین
سرد و سنگین
سوی فرداهای پنهان

من جوانی بیست ساله
شاد و سرخوش
خام و مدهش
مست و پر راز و رمنده

با دو بال چون فرشته
می‌پریدم همچو جادو
می‌شنیدم از لب تو،
قصه‌های عاشقانه

هر چه می‌گفتی تو ای یار
بود زیبا و فریبا
شاد بودم
با سرودت می‌سرودم

ای دریغا، بس دریغا
«آسمان گردید تیره»
بسته شد درهای رویا
ریخت کاخ آرزوها

من رها گشتم در این سو
تو گریزان از فرا سو
ساعت دیوانه نالان
قطره‌های تیز باران

من بماندم پشت شیشه
خیره بر دنیای تیره
دل پریشان، چشم گریان

اندک اندک باد پیچید
برد این ابر پریشان
وز پس آن تیره دنیا
گشت خورشیدم نمایان

بس دلارا بود دنیا
وه چه زیبا بود دنیا!
مست از عطر جوانی
گشت دنیایم فسانه

«بشنو از من کودک من»
همدم خوب و فریبا
گر نباشد همره تو وقت باران
نیست زیبا، نیست زیبا، نیست زیبا

خیلی قشنگ بود
دلم واسه دختره سوخت ×_×