چه قهوه ی تلخی

هَـ ـ ـ ـمه چیز این جآســـــت

هَـ ـ ـمآن ذَره هـ ـ ـ ـآی غَـ ـ ـلیظ قَـ ـ ـهوه

که پرآکـ ـ ـنده شده اند

و سَـــرنوشــــتمان را نشـــآن میــــدَهد

کـــآش بیـ ـ ـش تَـ ـ ـر جــدی اش میگَــرفتم

آن موقع نه خـــودَم را عـذاب میــدآدم و نه تو رآ

اما الــآن…

مَـ ـ ـن مانـ ـ ـدم و هَـ ـ ـمآن تِـِ ـ ـکه هـ ـ ـآی

خُـ ـ ـشـــک شُـ ــده ی دور فِـــنجآن!

همان سرنوشتی که مدام تکرار میشود

همان زنی که مدام تقدیرم را همانند داستان میخواند

چـه داستـان پـر معـنایی!

چـه قهـوه ی تلخـ ـی!

چه زنـدگی سخـتی!

* ارسال شده توسط : کیمیا کوثری *